Miejska Biblioteka Publiczna im. Teodora Heneczka w Piekarach Śląskich zaprasza do udziału w rodzinnym konkursie literacko-plastycznym pt. "Dobro wraca". Celem konkursu jest upowszechnienie wiedzy o życiu Ireny Gut-Opdyke – z zaszczytnego grona ok. 7 tys. Polaków odznaczonych tytułem Sprawiedliwych Wśród Narodów Świata – która z narażeniem życia ratowała Żydów przed zagładą w trakcie II wojny światowej. Konkurs ma na celu także przybliżenie mieszkańcom Piekar Śląskich sylwetki, doświadczeń i wyborów życiowych jednej z przedwojennych mieszkanek ich "małej ojczyzny".
Konkurs adresowany jest do czytelników i sympatyków Miejskiej Biblioteki Publicznej im. Teodora Heneczka w Piekarach Śląskich, mieszkańców miasta i wszystkich zainteresowanych. Pracę konkursową można wykonać samodzielnie lub zespołowo w gronie rodziny lub przyjaciół. Nie obowiązują kategorie wiekowe. Każdy uczestnik (rodzina, grupa, osoba indywidualna) może złożyć w konkursie tylko jedną pracę.
Zadanie konkursowe polega na wykonaniu projektu bajki w konwencji teatrzyku kamishibai, z motywem przewodnim szeroko pojmowanego czynienia dobra w stosunku do drugiego człowieka, inspirowanej życiem Ireny Gut-Opdyke.
Termin składania prac na konkurs upływa 6 lipca 2022. Pracę należy złożyć w siedzibie Miejskiej Biblioteki Publicznej przy ul. Kalwaryjskiej 62d w Piekarach Śląskich. Otwarcie kopert z danymi uczestników i ogłoszenie wyników nastąpi 13 lipca 2022 o godz. 17.00 podczas uroczystego podsumowania konkursu i otwarcia wystawy złożonej z najlepszych prac konkursowych.
Dla zwycięzców i uczestników wyróżnionych zaplanowano nagrody o łącznej puli 1500 zł.
Szczegóły w regulaminie do pobrania poniżej.
------------------------------------------------------------
Życiorys Ireny Gut-Opdyke został opisany w książce "Ratowałam od zagłady", a także w wielu artykułach dostępnych w Internecie.
Irena Gut urodziła się w Kozienicach 15 maja 1922 roku. Jako 10-letnia dziewczynka przybyła wraz ze swoimi rodzicami na Górny Śląsk do miejscowości Kozłowa Góra, która obecnie znajduje się w granicach Piekar Śląskich. Jej ojciec Jan Gut otrzymał tam posadę kierownika cegielni. W 1938 roku Irena Gut-Opdyke postanowiła zostać wolontariuszką Czerwonego Krzyża i wyjechała do szkoły pielęgniarskiej w Radomiu i tam właśnie zastał ją wybuch II wojny światowej. Jako ochotniczka rozpoczęła służbę w miejscowym szpitalu, udzielając pomocy medycznej rannym polskim żołnierzom. Wraz z grupą polskich oficerów i wolontariuszy Czerwonego Krzyża przedostała się do Kowna, gdzie dowiedziała się o agresji Związku Radzieckiego na Polskę.
Następnym przystankiem w jej życiorysie był Lwów, w którym doznała krzywdy ze strony radzieckich żołnierzy. Na szczęście przeżyła i trafiła do miejscowego szpitala, w którym po odzyskaniu zdrowia pracowała jako pomoc medyczna. Po przeszło roku udało jej się wrócić do ogarniętego wojną Radomia, gdzie trafiła do niemieckiej niewoli, a następnie do przymusowej pracy w fabryce amunicji. Po jakimś czasie dostała się do pracy w kuchni niemieckiego hotelu garnizonowego, w którym zainteresował się nią major SS Edward Rugemer, postanawiając wiosną 1942 r. zabrać ją ze sobą na wschód do Tarnopola w charakterze pomocy domowej.
Latem 1942 roku dowiedziała się o likwidacji getta żydowskiego w Tarnopolu. Podęła ryzykowną próbę ratowania Żydów od zagłady. Część z nich ukrywała w piwnicy domu niemieckiego majora, a część w leśnej kryjówce, do której dostarczała żywność i lekarstwa. Jedna z Żydówek urodziła w piwnicy syna, a gdy sprawa wyszła na jaw, major Rugemer obiecał zachować wszystko w tajemnicy przed swoimi zwierzchnikami w zamian za służbę Ireny w jego domu. Irena Gut postąpiła zgodnie ze swoim sumieniem ratując życie trzynaściorgu Żydów, którzy dotrwali do końca wojny w bezpiecznym schronieniu.
Po II wojnie światowej Irena Gut-Opdyke została niesłusznie posądzona o kolaborację z Niemcami. Trafiła do radzieckiego obozu jenieckiego, skąd wyprowadzili ją – spotkani przypadkowo – uratowani przez nią Żydzi. Irena Gut w obozie przejściowym w Niemczech poznała swojego przyszłego męża Williama Opdyke’a, z którym wyjechała do Stanów Zjednoczonych. Zajmowała się tam dekoracją wnętrz i od pewnego momentu zaangażowała się także w publiczną pracę na rzecz edukacji o holocauście. W 1982 roku została odznaczona medalem Sprawiedliwy wśród Narodów Świata.
JAK WYGLĄDA PRZYKŁADOWY TEATRZYK KAMISHIBAI?
